Hepimiz ayrı renklerdeyiz,deniz kabukları gibi,doğanın diğer varlıkları gibi...
Renklerimiz,yanıbaşımızda sevdiklerimizle,yaşadıklarımızla canlanır,renk cümbüşüne döner yoğunluğun coşkusuyla.Tek tek dokuruz;ince, narin ve özenle -sevgiyle ilmek ilmek dokunan kilimler gibi...
Seneler sonra verilen emekler,çekilen yorgunluklar bizi çıraklıktan kalfalığa,kalfalıktan ustalığa taşır ki,hayatın en muhteşem rengi de bu noktada belirir -gökkuşağı gibi çevreleyen,onun kadar umut dolu,onun kadar sevgi dolu...
Renklerinin -ışığının- solmaması,hüzünden uzak,hayatın güzelliklerine açık olman dileğiyle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder